Tag
Odmawianie jest sztuką. Liczne kursy i poradniki asertywności to najlepszy dowód na to, że mówienie „nie” to dla wielu z nas niemały problem. A mówienie „nie” własnemu dziecku? To dopiero wyzwanie! Zwłaszcza, gdy maluch jest nieustępliwy lub gdy jego smutna minka skutecznie rozmiękcza nam serce.
Jesteś na każde jego skinienie! Daj mu się wypłakać– mówi z wyrzutem babcia/mama/ciotka. Znacie to? W dzisiejszym świecie przekonanie, że wychowywanie dziecka to próba sił – walka między rodzicem a maluchem, kto okaże się twardszy i bardziej konsekwentny, by postawić na swoim, owszem, traci na popularności, ale… niewiele. Ustępujesz? Jesteś więc słaba, rozpieszczasz, dajesz sobą manipulować. A jak to jest naprawdę? Czy to maleństwo, bobas jeszcze, niewinny zupełnie, potrafi w ogóle manipulować?
Trzeba się dzielić. Wypada się dzielić. Dzielenie się jest dobre. Brzmi rozsądnie, prawda? Czyżby? Ok, nikt nie chciałby wychować swojego dziecka na egoistę. Ale czy każdy moment, w którym nie chce się ono podzielić z kolegą lub koleżanką swoją ulubioną zabawką, oznacza, że rośnie nam mały egoista? Samolub? Że popełniliśmy jakiś błąd? Niekoniecznie.
Sytuacja w sklepie. Babcia z wnuczkiem na dziale zabawek. Wnuczek ciągnie babcię za rękaw, paluszkiem wskazuje lalkę. „On chce!”. Babcia robi duże oczy. „Ale to nie dla ciebie wnusiu, jak to tak?” – pyta bezradnie, po czym próbuje odwrócić jego uwagę samochodzikiem na baterie. Wszystko wskazuje na to, że maluch opuści sklep bez wymarzonej lalki. Czy słusznie?
Bunt dwulatka, czyli okres kryzysu rozwojowego dziecka w okolicach drugich urodzin, to czas bardzo trudny nie tylko dla samego malucha, ale często także dla całej rodziny. Koniecznie przeczytajcie ostatni artykuł stworzony przez psychologa, panią Angelika Kaźmierczak: Bunt dwulatka. Jak lepiej zrozumieć dziecko w okresie kryzysu? (TUTAJ). Wielu rodziców jest zmęczonych tym, czasami dość długim, czasem utrudnionej współpracy ze swoim dzieckiem. O czym warto pamiętać, gdy dziecko wymaga od nas więcej uwagi, cierpliwości i zaangażowania niż dotychczas?
Pochwały to temat wzbudzający coraz więcej kontrowersji. Z jednej strony może wydawać się, że nie warto poświęcać mu wiele uwagi – przecież każdy wie, jak chwalić, to proste! Z drugiej strony można coraz częściej natknąć się na opinie, że chwalenie nie jest niczym dobrym, a nawet na takie stwierdzenia, które mówią, że chwalenie jest jednym z najpoważniejszych błędów wychowawczych. Czytaj dalej
Czy wiedzieliście, że słowo „kochać” pochodzi od starosłowiańskiego określenia czułego dotyku? Kochać to zatem, nie inaczej – dotykać. Przecież nie ma miłości bez dotykania. Wszyscy przekonujemy się o tym już od pierwszych chwil życia. Tak jak nasze dzieci. Bo dla nich czuły dotyk to pierwszy i główny łącznik ze światem.
Czytaj dalej
Każdy rodzic marzy o tym, by jego pociecha była nie tylko dobrze wykształcona i zaradna, ale również oszczędna i rozsądna w sferze finansów. Nie jest jednak łatwo zrealizować taki scenariusz bez dużego zaangażowania i wysiłku edukacyjnego. Jak edukować finansowo malucha? O czym pamiętać wychowując oszczędne dziecko, a czego unikać?
Wbrew pytaniu postawionemu w tytule tego wpisu, myślę, że nie istnieje jedyna słuszna różnica wieku między dziećmi. Każde rozwiązanie ma zarówno swoje plusy, jak i minusy, a decyzja o kolejnej ciąży powinna być podejmowana zupełnie indywidualnie. Nie ma odgórnego wzoru. Istnieje natomiast kilka wskazówek z punktu widzenia rozwoju emocjonalnego dziecka. Jakich?
W okolicach pierwszych urodzin w zachowaniu dzieci pojawia się jakby coś nowego. U nas wydarzyło się to, gdy Kaja skończyła 15 miesięcy. Nagle stała się nami, rodzicami, znacznie bardziej zaabsorbowana. Obserwowaliśmy tę zmianę z ciekawością, czasem też ze zmęczeniem. Pewnie wielu rodziców tak ma. Warto się wtedy zastanowić: czy ten głód wzmożonej uwagi to powód do naszego zmartwienia?
W pewnym momencie można wręcz odnieść wrażenie, jakby nasza pociecha stała się szczególnie do nas „przylepiona”. Jakby nie potrafiła sama egzystować. Gdy odchodzę – płacze, marudzi, boi się. To czasem budzi frustrację. Trudno zająć się czymkolwiek innym, nawet prozaicznymi czynnościami, gdy maluch wymaga nieustannej uwagi, jakby ją „wymuszał”. Wyjątkowo łapczywie pragnie spędzać z nami każdą chwilę, dzielić się wszystkim, co się wokół niego dzieje. Mówi się czasem, że to nowy etap w życiu dziecka zwany okresem „Mama-Mama”. Wraz z nim u niejednej mamy, zupełnie naturalnie, mogą pojawić się wątpliwości. Czy nasze dziecko nie jest przypadkiem mniej samodzielne od innych dzieci? Zbyt „przylepne”? Płaczliwie? Może za bardzo je rozpuściłyśmy? Nic z tych rzeczy.
