Kategoria
Noszenie malucha w chuście – fanaberia, moda czy faktyczna pomoc? Dziś coraz więcej mam decyduje się na chusty. A jednak wciąż podnoszą się głosy, że to nie do końca dobre, ot taka, egzotyczna zachcianka. Czyżby?
Gdy twój maluszek przychodzi na świat, twoja osobista perspektywa jakby się rozszerza. Teraz myślisz i czujesz już nie tylko za siebie, ale za was dwoje. Nieustannie zastanawiasz się, jak pracują zmysły dziecka – co do niego dociera, a co nie, jak odbiera kolejne bodźce, w jaki sposób patrzy na świat. I czy cię dostrzega. Owszem, dostrzega. Już od samego początku to twoja twarz jest najważniejszym widokiem w jego właśnie rozpoczynającym się życiu.
Mówienie do niemowląt to jeden z wielu tematów, wokół którego narosły przeróżne mity i wykluczające się wzajemnie przekonania. Każda mama wie, że mówienie do dziecka wpływa na jego rozwój – nie tylko mowy, ale również słuchu i emocjonalności. Pytanie tylko, w jaki sposób mówić, by to faktycznie zadziałało?
Jesteś na każde jego skinienie! Daj mu się wypłakać– mówi z wyrzutem babcia/mama/ciotka. Znacie to? W dzisiejszym świecie przekonanie, że wychowywanie dziecka to próba sił – walka między rodzicem a maluchem, kto okaże się twardszy i bardziej konsekwentny, by postawić na swoim, owszem, traci na popularności, ale… niewiele. Ustępujesz? Jesteś więc słaba, rozpieszczasz, dajesz sobą manipulować. A jak to jest naprawdę? Czy to maleństwo, bobas jeszcze, niewinny zupełnie, potrafi w ogóle manipulować?
Odsmoczkowanie to kolejny ważny moment w rozwoju naszych dzieci. Oczywiście problem nie dotyka tych z Was, którzy nigdy nie podali dziecku smoczka (podziwiam!) bądź tych, których dziecko samoistnie go nie akceptowało. My niestety zbyt długo, bo aż do drugich urodzin, zwlekaliśmy z pozbyciem się tego uzależniającego przyjaciela – tak! Ssanie smoczka uzależnia, a o tym kiedy najlepiej zacząć proces odsmoczkowania z punktu widzenia zarówno dziecka jak i rodziców pisałam szerzej w poście TUTAJ. Dzisiaj skupimy się na dwóch metodach pozbywania się smoczka. Czytaj dalej
Kiedy jest najlepszy moment na odsmoczkowanie? I czy w ogóle jest taki? Może lepiej zdać się na instynkt malucha? Może wcale nie powinnyśmy ingerować w tę szczęśliwą „relację”, stawać między dzieckiem a ukochanym… smoczkiem? No cóż, nowy krok w dorosłość, zresztą jak każdy inny, potrafi budzić wiele wątpliwości. W tym wypadku ważne jest, żeby okazji do zrobienia tego kroku nie przegapić. Podobnie jest w przypadku procesu odpieluchowania, o którym pisałam szerzej w postach TUTAJ(Kiedy odpieluchować dziecko? Najlepszy moment na pozbycie się pampersa) i TUTAJ (Odpieluchowanie – 10 najczęściej zadawanych pytań)
Dzisiejszy wpis to drugi wpis dotyczący procesu odpieluchowania. Zachęcam Was (jeśli jeszcze tego nie robiliście) do przeczytania w pierwszej kolejności tekstu o tym kiedy najlepiej rozpocząć naukę pozbycia się pampersa. Wpis znajdziecie TUTAJ. Poniżej z kolei, zamieszczam 10 najczęściej zadawanych przez Was pytań dotyczących całego procesu.
Trzeba się dzielić. Wypada się dzielić. Dzielenie się jest dobre. Brzmi rozsądnie, prawda? Czyżby? Ok, nikt nie chciałby wychować swojego dziecka na egoistę. Ale czy każdy moment, w którym nie chce się ono podzielić z kolegą lub koleżanką swoją ulubioną zabawką, oznacza, że rośnie nam mały egoista? Samolub? Że popełniliśmy jakiś błąd? Niekoniecznie.
Kolka u niemowląt. Znam to aż za dobrze. Kolki u Kai zaczęły się około trzeciego tygodnia życia i trwały do skończenia trzech miesięcy. Wracały codziennie o tej samej porze, trwały kilka godzin i zamieniły początki mojego macierzyństwa w koszmar. Zamiast radości, był lęk, poczucie bezradności, łzy, zmęczenie i narastająca frustracja.
Podczas kolek nasze dziecko rozpaczliwie płacze, a my, rodzice, wpadamy w panikę. No i serce nam się kraje, gdy słyszymy rozdzierający krzyk naszego dziecka, któremu jest źle i któremu nie możemy pomóc. Kolka to bardzo wredna dolegliwość, z którym nie da się rozprawić w sekundę. Nie warto jednak rozkładać rąk. Lepiej działać. I przeciwdziałać.
Nocnik. Przedmiot sporów i wątpliwości. Symbol przejścia na drugą stronę – oto nasz maluch dorasta i wreszcie robi to sam, z pełną kontrolą, w ten „dorosły”, naturalny sposób. Moment wyczekiwany przez rodziców i opiekunów.
Istnieją teorie, że brak pieluchy świadczy o dojrzałości potomka. Czyżby? Im wcześniej, tym lepiej? Sprawa tak naprawdę nie jest ani prosta, ani oczywista.
